Mentor. Buddy. Mattie. Coach. Vriend. Meester. Discipel. Leerling. Slaaf. Knecht.
Vanmorgen las ik het gedeelte uit Lukas 17 waar staat: “Zo moet ook u, wanneer u gedaan hebt al wat u opgedragen is, zeggen: Wij zijn slechts onnutte slaven, want wij hebben slechts gedaan wat wij moesten doen.”
Wij zijn slaven.
Knechten.
Het woordje “onnut” valt zelfs.
Gaat dat over ons?
Gelijkwaardigheid
Als het gaat om discipelschap, mentorschap, coaching - kies je favoriete woord - dan willen we graag geholpen worden. Onze ‘meester’ mag ons advies geven, onze coach geeft richting. Dat willen we wel. Onbewust hebben we misschien een beeld van gelijkwaardigheid. De coach helpt me en ik kies wat ik er mee doe. En natuurlijk is dat zo, je hebt de keuze. Vooral in onze westerse cultuur zie ik dat veel terug. Wie zou een ander zijn dat hij of zij iets over mij te zeggen heeft? Ik beslis zelf. Gelijkwaardig.
Deze gelijkwaardigheid staat soms echter groei in de weg. Juist dat wat je nog niet weet en aan het leren bent moet je soms gewoon van de ‘meester’ of coach aannemen, gewoon doen, of - om nog eens een lastig woord te gebruiken - gehoorzamen dus. Juist daardoor leer je vaak veel, of maak je een sprong in je ontwikkeling.
Voorbeeld.
Jezus - geen visser - zegt tegen Petrus - met jarenlange ervaring als visser - dat hij het net aan de andere kant van de boot uit moet gooien. Alle reden voor Petrus om Jezus uit te leggen hoe onhandig dat is. Hoe het roer dan in de netter verstrikt raakt en hoe de hele boel dan onbestuurbaar zal worden. Petrus had de ervaring. Jezus niet toch? En toch doet Petrus het, hij luistert naar de Meester - en bekijk het resultaat (Johannes 21):
“En Hij zei tegen hen: Werp het net uit aan de rechterkant van het schip en u zult vinden. Dus wierpen zij het uit en zij konden het niet meer trekken vanwege de grote hoeveelheid vissen. De discipel dan die Jezus liefhad, zei tegen Petrus: Het is de Heere! Toen Simon Petrus dan hoorde dat het de Heere was, sloeg hij het bovenkleed om, want hij was ongekleed, en wierp zich in de zee. En de andere discipelen kwamen met het scheepje, want zij waren niet ver, slechts ongeveer tweehonderd el, van het land verwijderd, en sleepten het net met de vissen. Toen zij nu aan land gegaan waren, zagen zij een kolenvuur met vis daarop liggen, en brood. Jezus zei tegen hen: Breng wat van de vissen die u nu gevangen hebt. Simon Petrus ging ernaartoe en trok het net op het land, vol grote vissen, honderddrieënvijftig, en hoewel het er zoveel waren, scheurde het net niet. Jezus zei tegen hen: Kom, gebruik de maaltijd. En niemand van de discipelen durfde Hem te vragen: Wie bent U? want zij wisten dat het de Heere was.”
Vrienden - op hetzelfde niveau. Gelijkwaardig. Zeker, maar laten we ons realiseren dat dit in de context van de Bijbel niet bedoeld werd met discipelschap. Het gaat om het volgen van de Meester in alles, Hem volgen, Hem dienen, van Hem leren: on-gelijkwaardig dus.
Vraag & reflectie: waar heb jij (onbewust) een idee van gelijkwaardigheid als het gaat over discipel zijn? Hoe kun je Jezus volgen en Hem echt de Meester laten zijn in jouw leven?
On-gelijkwaardig
Jezus is de Meester - wij de volgelingen.
Jezus is de Meester - wij de slaven.
Jezus is de Meester - wij de leerlingen.
Dit is ongelijkwaardig. En natuurlijk zullen we ons nooit op één lijn zetten met Jezus, toch behandelen we Zijn opdrachten vaak als goede adviezen. Mooie richtlijnen die we al dan niet toepassen. Wij beslissen. Ik merk dat ook in mijn eigen leven nog vaak. Mijn verlangen is om hierin te groeien. Te groeien in gehoorzaamheid. Door te doen wat de Meester zegt gaan we groeien en steeds meer lijken op Hem.
Een voorbeeld.
Jaren geleden werkte ik in een gitaarwinkel. Echt een top zaak. Boutique. En de meester-bouwer is Sjak Zwier. Mijn vriend - zeker, maar ook mijn meester. Hij weet hoe het moet - ik niet. En dus hielp hij me door het proces heen van een gitaar bouwen. Het hout kiezen, het gereedschap gebruiken, schuren, afstellen, alles. En ik gehoorzaamde hem. En daardoor staat er nu een prachtige gitaar bij mij thuis. Zonder die gehoorzaamheid zou het een totaal fiasco zijn geworden.
De discipelschapsrelatie is een ongelijkwaardige relatie. De één is de meester, de ander de volgeling. En dat is niet alleen zo als het gaat om Jezus. Dat is ook zo als het gaat om hoe we elkaar helpen. Denk aan Paulus en Timotheüs. Mozes en Jozua. Elia en Elisa.
In die relatie zit een gezonde on-gelijkwaardigheid. En dat is goed. Tegelijkertijd is er geen ‘heersen over het geloof’ van de ander (2 Korinthe 1:24) maar helpt de ‘meester’ zijn leerling juist om op Jezus te zien en Hem te volgen. Net als Paulus dat deed - ‘volg mij zoals ik Jezus navolg’ (1 Korinthe 11:1).
Vraag & reflectie: Hoe ziet deze ongelijkwaardigheid er in jouw leven uit? Hoe beleef je dat Door wie laat jij je leiden? Waar zie je groei? Heeft dat iets te maken met gehoorzaamheid aan Jezus en wat Hij je zegt? Hoe reflecteer jij Jezus in de manier waarop je anderen leidt?